Sırf yazabilmek için başını derde sokan bir arkadaşım vardı.

İlkesellikten duyulan rutin sıkıntı, sürekli şikayet edilen ama bitmek tükenmek bilmeyen azap, sosyal mazoşizm, aldatmak ve aldatılmak ikilemini çoktan geride bırakmış aşklar, belirsiz ve kararsız bir seksüelite, yeri geldiğinde kadim kehanetlerin kurtarıcılarına öykünen bir kahramanlık, yeri geldiğinde koşarak sığınılan sıradanlık, usluluk taklidi, bağışlamak ya da bağışlanmaktan tiksinmek, işlenmeyen günahların kefareti, sağ yanında inmiş felç, illa ki İstanbul, yapmaya kıyamadığın “boz”lar, disiplinden gözlerini kaçırmak, durmaksızın düşlemek, politik karamsarlık, “ne yapmalı?” sorusunun yerine “ne yazmalı?” sorusu, gündelik hayatın olağanüstü sıradanlığının kutsiyeti, deneyim, deneyim, deneyim… Kaos istiyorsun!

patronla muhabbet

odada kafayı masaya dayamış uyuklarken patron içeri girer:

- hayırdır, dün gece çok mu içtin?

- alkol kullanmıyorum bu aralar.

- peki tekrar soruyorum o zaman, çok mu içtin?

- sanırım biraz fazla kaçırmışım.

- ne var bu aralar piyasada, afgan, yaprak, kubar?

- yaprak bulduk biz.

- e speeddir o, neden bu haldesin?

- düşüşü böyle oluyor işte.

- iyi, uyu sen biraz daha.

- peki.

ellerin ellerime.

seni gördüm göreli
şaşırdım
dolaşırım bir başıma
seni bildim bileli
kaçırdım
şu aklı başımdan

elleri ellerime
gözleri gözlerime
saçları saçlarıma
karışan bir sen olsan

k.i.

Dönerse senindir,dönmezse zaten hiç senin olmamıştır

diye bir şey yok..

Dönecek.

Bir katil, olay mahaline mutlaka geri döner !...

küçük İskender

gerçeğin çölüne hoş geldiniz.

kendimi eksik hissediyorum.

fazlasıyla.

sadece bu.

love will tear us apart

tekdüzelik acı vermeye başlayınca

ve arzular azalınca

dargınlıklar çoğalıp

duygular yeşermez olunca

yönlerimizi değiştirecek ve farklı yollara gideceğiz

o zaman aşk,

aşk yine ayıracak bizi

neden bu kadar soğuk yatak odası?

sense dönmüşsün sırtını

zamanlamam mı yanlış

yoksa artık saygımız mı kalmamış?

yaşam boyu koruduğumuz

aramızdaki çekim hâlâ

öyle duruyor ama

aşk, aşk yine ayıracak bizi

uykunda mı döküyorsun içini

kusurlarımı ortaya çıkararak?

ağzımda bir tat

çaresizlik kaplarken her yeri

bu artık işe yaramayan

öylesine iyi bir şey mi?

aşk, aşk yine ayıracak bizi