Bir köpek ile bir atın dost oldukları anlatılır. Köpek at için en iyi kemikleri saklar, at ise köpeğin önüne en yumuşak saman destelerini koyarmış ve böylece her biri diğerine elinden gelenin en iyisini yapmak isterken, neticede hiçbiri karnını doyuramazmış. Bu hikâye tam da, kendi evlerinden çıkamadıkları zaman, hala birbirlerinin en yakını olan insanlar, başta da farklı cinsiyetler arasındaki bir sefaleti yansıtır, kaldı ki az çok samimi olanlar arasında da geçerlidir. İnsana gayet genel bir bağlamda sunulandan -ki bu çoğunlukla da iyi bir niyetledir- fazla bir şey beklememek tabii ki oldukça işe yarar. Çünkü çoğu insanın saman destelerine, akşamına, Pazar gününe baktığımızda, hayatta nasıl kalabildiğine akıl erdiremeyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder